De tweede week New Zealand op het Zuider Eiland

Zaterdag 5 jan: Om 9 uur hebben we de helikopter lucht besproken, maar het is maar 15 minuten rijden dus dat valt mee. Het is een prachtige dag, zonnig, geen bewolking en vrijwel geen wind, we boffen dus. We zitten met 6 personen en de piloot in het toestel. De vlucht duurt 45 minuten over Mount Cook, Mount Sefton, Mount Tasman, de gletsjers etc. Een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen. We vliegen ook over de Franz Jozef gletsjer, maar mogen er niet landen omdat daar teveel wind staat. Dat doen we op een sneeuwveld meer naar het oosten. De landing hoog in de bergen geeft je nog eens extra het gevoel van ruimte en vrijheid. Een echte aanrader. Na deze geweldige ervaring rijden we door richting Oamaru. Onderweg stops bij de Benmore Dam waar ook een grote elektriciteitcentrale is en bij Maori Rock Paintings, tekeningen van de Maori’s op de rotswanden waar nog een klein deel van te zien is. We komen terecht op het Waitaki Waters Holiday Park, aan het strand en de Waitaki rivier, klein maar mooie en goede voorzieningen. In de middag nog even in het zonnetje op het strand en ‘s-avonds naar Oamaru centrum, waar een kolonie blauwe pinguïns huist, die na zonsondergang aan land komt. We gaan niet naar het commerciële gedoe daar, want ook op het strand en de rotskust komen veel pinguïns aanzwemmen. Erg leuk om te zien hoe ze op de rotsen klauteren en een plekje voor de nacht zoeken.

Zondag 6 jan: Van Oamaru naar Dunedin, met onderweg een aantal stops voor foto’s en speuren naar wildlife. Het is regenachtig, maar het zicht is redelijk. Bij Oamaru zelf lagen zeeleeuwen op het strand, geen pinguïns kunnen spotten. Bij Moeraki de Moeraki Boulders bezichtigd, grote ronde rotsballen die door erosie deels uit elkaar gevallen zijn waardoor het net grote puzzels lijken. Vanwege het slechte weer maar snel doorgegaan naar Dunedin Holiday Park, waar we 2 nachten zullen blijven.

Maandag 7 jan: In de morgen lekker uitgeslapen en in de middag de rit gemaakt met de toeristische trein de Taieri Gorge Railway. Startpunt is het mooie station van Dunedin. Een tocht over een oude, niet meer voor gewoon verkeer in gebruik zijnde, spoorlijn van ca 45 km naar Pukerangi door de kloof waar de Taieri River zich een weg baant. Mooie tocht van ca 4 uur met goed zicht op de valleien, rotspartijen en rivieren en halverwege een stop bij Hindon, waar een standbeeld staat van Susan, een border colli, als ode aan alle schaapsherdershonden die in deze bergen de schapen drijven. Nog even de stad Dunedin in, waar we een mooi beeld gezien hebben, maar de verzendkosten zijn even hoog als de prijs van het beeld, met een beetje pijn in het hart hebben we het maar laten staan.

Dinsdag 8 jan: Naar Invercargill. In de morgen eerst een tocht gemaakt over Otago Peninsula het grote schiereiland bij Dunedin. Over de smalle bochtige weg pal langs het water met uiteraard veel mooie viewpoints naar het meest oostelijke punt. Daar is een Royal Albatros Center waar je de kolonie albatrossen kunt bezichtigen, maar ook dat is erg commercieel opgezet, wij volstaan met de vogels die vrij rondvliegen gade te slaan. Op het strand liggen ook hier zeehonden waar we zo naar toe kunnen wandelen tot op een meter afstand. Op de terugweg door het binnenland Larnach Castle bezichtigt, een kasteel in 1871 gebouwd door een parlementariër William Larnach voor diens eerste vrouw een dame uit de Franse adellijke kringen. Het is gebouwd in de stijl van de Europese kastelen. Uiteindelijk heeft de eigenaar na zo’n 20 jaar en 3 vrouwen zichzelf met zijn eigen pistool door het hoofd geschoten, dus het zal wel niet zo mooi geweest zijn als het er uit ziet. De familie Barker heeft het kasteel in 1967 gekocht en helemaal gerestaureerd. De tuinen zijn heel mooi, zeker nu er zoveel in bloei staat en het uitzicht vanaf het hoge punt waar het kasteel staat is prachtig. Op onze route naar Invercargill volgen we de scenic kustroute, met onderweg stops bij Nugget Point (mooie rotspartijen bij de vuurtoren) en Curio Bay. Veel zeehonden en zeeleeuwen gezien en ja hoor: we hebben ook enkele geeloog pinguïns kunnen bewonderen, geeft toch een kick als je deze vrij zeldzame dieren in het wild ziet. We overnachten in het Beach Road Holiday Park, een beetje een rommelige camping maar het is maar voor 1 nacht en de voorzieningen zijn wel goed.

Woensdag 9 jan: Naar Te Anau. Eerst nog even naar Bluff, het vertrekpunt van de ferry naar Stewart Island. Het punt waar we het verst van huis zijn, zo´n 19000km. Via een zeer steile klim naar Bluff Hill voor het uitzicht op Stewart Island, dat we ondanks het mindere weer goed konden zien liggen. Via de scenic route 95 gaan we richting Te Anau. Het weer wordt steeds slechter en we volstaan met slechts 1 stop bij McCrackers Lookout voor koffie. Wildlife spotten zit er met dit weer niet in. We gaan eerst even naar Manapouri om te zien welke tochten we kunnen maken naar Milford Sound en Doubt Sound. Daar blijkt al dat door het slechte weer de weg naar Milford gesloten is en Milford Sound momenteel niet kan. We gaan eerst naar onze camping Te Anau Kiwi Holiday Park en boeken daar voor 3 nachten, we zien wel hoe het verder gaat. Bij Real Journeys boeken we voor morgen Doubtfull Sound en voor vrijdag Milford Sound, maar dat is dus afwachten of dat door kan gaan.

Donderdag 10 jan: De afgelopen dag is er ruim 500 mm regen gevallen, een tiende deel van de gemiddelde jaarhoeveelheid hier. De weg naar Milford is door overstromingen en rotslawines nog steeds afgesloten en de excursies naar Milford Sound gaan vandaag nog niet door. Voor Doubtfull Sound is dat geen probleem. Om 10 uur worden we opgehaald en naar Manapouri gebracht waar de boot klaar ligt die ons over het Lake Manapouri naar de overkant bij het ondergrondse Power Station zal brengen. Van daar uit met een korte bustocht naar Deep Cove waar de boot ligt voor de tocht door Doubtfull Sound. Een prachtige tocht van 3 uur door de fjord naar de Tasman Zee en door enkele zijarmen van de fjord. Het regenachtige en soms mistige weer geeft de omgeving een extra dimensie. En door de overvloedige regenval zijn er tientallen spontane watervallen te bewonderen. De krantenkoppen spreken over een Weer bom!. Weer met bus, boot en bus terug en om 19 uur zijn we weer terug op de camping, terugkijkend op een mooie ervaring

Vrijdag 11 jan: In de nacht nog wat regen, maar niet meer in grote hoeveelheden. Afwachten dus. Om 7:30 zouden we opgehaald worden. Tegen 8 uur even gebeld naar het reisbureau. Het gaat door maar de bus heeft wat vertraging omdat eerst nagegaan moest worden of het kon. En inderdaad 5 minuten later komt de bus voorrijden en zijn we op weg naar Milford. Dit is een prachtige route door de bergen en regenwouden. Mooie vergezichten, sneeuw op de toppen, woeste rivieren, een enge tunne(de Homer Tunnel)l en honderden watervallen. Onderweg zijn de sporen van de zondvloed nog goed te zien, delen van de weg die weggespoeld zijn, rivieren die over de weg stromen en nog steeds rotsblokken op sommige plaatsen op de weg, waar hard gewerkt wordt om alles weer op orde te krijgen. De boot ligt klaar en ook hier een vaartocht door de fjord van 3 uur. Milford Sound is in vergelijking met Doubtfull Sound klein en smal. Wel ook mooi en het weer is inmiddels opgeknapt zodat het uitzicht nu ook beter is. Beide Sounds zijn de moeite waard, maar als je ze allebei doet is het aan te raden om eerst Milford te doen en daarna Doubtfull. Indien je dat wilt kun je ook een tocht kiezen met een overnachting op de boot.

Zaterdag 12 jan: Op naar Queenstown. Eerst een klein stukje omrijden omdat er nog een brug uitligt. Daarna een mooie route over de scenic routes 94, 97 en 6 door een erg afwisselend landschap. En we hebben mooi weer, veel zon, eindelijk weer korte broek en T-shirt, waren we wel aan toe. Het laatste deel tot aan Queenstown loopt langs Lake Wakatipu met uiteraard weer veel mooi uitzicht. Ondanks de afstand van 170 km zijn we al lekker vroeg op onze camping Qbox Limited, een nog vrij nieuwe camping. We kunnen lopend naar het centrum en gaan even met de kabelbaan omhoog om met dit mooie weer van het uitzicht te genieten. Daarna de stad in, Queenstown is best een gezellig stadje, veel terrasjes en straatmuzikanten, misschien mede omdat het weekend is, maar in ieder geval is het goed toeven op een terras. Als we begin van de avond teruggaan naar de camping is deze inmiddels goed bezet geraakt. We kunnen weer eens lekker buiten eten.
Onze andersom route loopt voorlopig volgens plan. Wel zijn er nog steeds berichten van her en der verdwenen bruggen. Morgen naar Lake Wanaka zullen we daar geen last van hebben, maar daarna wordt het spannend. We moeten de berichten maar goed blijven volgen.
Tot de volgende en voor ons helaas alweer de laatste week, de tijd gaat snel.

Groeten van Ad en Emile