De eerste week New Zealand op het Zuidereiland
Blijf op de hoogte en volg Emile
05 Januari 2013 | Nieuw Zeeland, Aoraki Mount Cook
Vrijdag 28 dec: De overtocht van Wellington naar Picton op het Zuider Eiland. Om 14 uur inschepen, het valt mee, er is zelfs nog ruimte over. Wel apart, je staat met de camper in een andere richting dan de auto’s. De overtocht duurt ca 3 uur en verloopt rustig, het weer is wat minder waardoor het uitzicht af en toe ook minder is, aan het einde van de tocht gaat het regenen. Bij het verlaten van de boot dus nog een ‘rondje boot’ om weer met de neus in de goede richting te komen. We gaan meteen door naar Alexanders Holiday Park, slechts 3 km rijden, voor de overnachting. Het blijft regenen, dus binnen zitten, mooie gelegenheid de planning voor de komende dagen nog eens onder de loep te nemen.
Zaterdag 29 dec: Van Picton naar Nelson. We rijden over de Queen Charlotte Drive naar Havelock. Een smalle, bochtige weg langs de fjorden en baaien. Mooie vergezichten dus en onderweg strekken we even de benen op een van de vele tracks die uitgezet zijn. Vanaf Havelock maken we een ommetje door de wijngaarden in deze omgeving. Het zijn er tig, allemaal te bezoeken, maar dan kun je beter een tour doen. In Nelson even bij het informatiecentrum folders van Abel Tasman National Park halen en dan naar de camping. De camping die we uitgezocht hadden ligt heel mooi, maar is helaas gesloten, er is een tienerfeest en we kunnen niet aantonen dat we onder 23 zijn. We komen terecht op Tahuna Beach Holiday Park, erg groot en druk, maar het is maar voor een nacht en we kunnen nog wel even naar het strand. We proberen in Abel Tasman NP een camping te boeken, maar bijna alles is vol, maar in Marahau kunnen we terecht als we ook daar de watertaxi boeken. Dat doen we dus maar. Even later gaat het regenen en hard waaien en het blijft de hele nacht gieten, we hopen maar op beter weer.
Zondag 30 dec: In de morgen regent het nog maar als we goed en wel op weg zijn knapt het weer op en komt de zon steeds meer te voorschijn. De camping Beach Camp in Marahau blijkt een mooie camping te zijn. Dicht bij het strand en goede voorzieningen. We boeken voor morgen de tocht met de watertaxi het park in en gaan op pad op de Abel Tasman Coast track die langs de kust loopt. We lopen een uurtje en op een mooi strandje brengen we de middag door, een privéstrand, niemand te zien verder. Omdat het eb is kunnen we door de lagune teruglopen. We kijken nog een tijdje naar de aankomst van de watertaxi’s. Een leuk gezicht, de boot vaart de trailer op en meteen vertrekt de trekker met boot en al. Morgen gaan we het zelf live beleven. Voor vandaag houden we het verder op een lekker biertje bij het biercafé (of 2) op het terras met uitzicht op het azuurblauwe water.
Maandag 31 dec: Oud Jaar in korte broek, vreemd idee, maar best wel lekker. Vandaag een mooie dag met veel zon en lekkere temperatuur. Tegenover de ingang van de camping stappen we in de boot op de aanhanger en die rijdt met ons naar de waterkant en achteruit gaan we het water in. We hebben de Absolute Abel Tasman geboekt, dat houdt in dat we met de watertaxi helemaal naar het bovenste deel van het park varen. Onderweg houden we halt bij een aantal interessante punten: Split Apple Rock, Tonga Island met de zeehonden kolonie en in de baaien. We zien nog een paar blauwe pinguïns, deze zijn erg schuw en zodra de boot stopt duiken ze onder. Op de terugweg worden we aan land gezet in Bark Bay. Daar vandaan lopen we naar Achorage een onderdeel van de Coat Track van ruim 12 km, ca 4 uur lopen. Een mooie tocht met prachtige uitzichten op de kustlijn en de baaien, grotendeels ook in de schaduw van de bomen, dus geen last van warmte, het is ideaal wandelweer. Bij Anchorage aangekomen hebben we nog een uurtje de tijd om lekker op het strand te blijven voordat we met de watertaxi weer opgepikt worden. Dat was echt genieten, met uiteraard na afloop weer een biertje (of 3) in het biercafé. Terwijl jullie nog aan de lunch zaten van oudjaar gingen wij soepeltjes over naar 2013 met bubbeltjes op het strand. En ook nog een paar vuurpijlen om ons heen. Ik denk wel dat wij vroeger op bed lagen dan de meeste van jullie.
Dinsdag 1 jan: Het is nog steeds zonnig en we ontbijten buiten. Om 10 uur gaan we op route en we zien wel hoever we komen. De bedoeling is van Marahau naar Greymouth. De weg volgt de loop van de Motueka rivier en is dus lekker bochtig, maar dat levert wel heel mooie plaatjes op. Het landschap is erg afwisselend, soms bergachtig, dan weer heuvelland en soms bijna vlak. Grazende koeien en schapen, wijngaarden, fruitbomen en hopplantages, hoe idyllisch wil je het hebben op nieuwjaarsdag. Bij Kohatu gaan we Highway 6 op en deze volgt de loop van de Buller River door een mooie kloof. Helaas gaat het weer regenen maar we zitten dan ook in het natste deel van NZ. We maken een uitstapje naar de zeehondenkolonie van Cape Foulwind, gelukkig is het dan even droog. Er zijn veel jonge zeehondjes, leuk om te zien en het is een mooie plek met hoge golven tegen de rotswanden. We komen tot Punakaiki en gaan eerst even naar de Pancake Rocks, de bekende gelaagde rotsen. Mooie formaties en hoewel het hoog getijde al weer een paar uur gelden is zien we toch nog wel een paar actieve blowholes, waar de hoge golven de rotsen indringen en door de gaten en scheuren mooie fonteinen doen ontstaan. We gaan naar Punakaiki Beach Camp, de enige camping hier, geen powerplek meer maar voor 1 nacht overleven we dat wel. De camping is pal aan zee, maar het weer is er niet naar om daar lang te verblijven, het gaat weer regenen.
Woensdag 2 jan: It rains cats and dogs oftewel hondenweer. Veel regen en wind in de nacht en het houdt maar niet op. We willen vandaag naar Franz Jozef Glacier om daar morgen een helikoptervlucht te maken dus gaan we vroeg op pad. Maar……Net voorbij Hokitika bij Ross worden we staande gehouden door de brandweer. De weg is gesloten omdat door de hevige regenval een brug over een rivier is weggeslagen door het woeste water. Dit kan dagen duren, onbekend hoe lang. En deze weg de Highway 6 is de enige route aan de westkust naar het zuiden, er is geen alternatief. En dat op ca 1 uur afstand van Franz Jozef. We moeten dus terug om ergens NZ door te steken naar de oostkust. Op de terugweg zien we al ondergelopen huizen en moeten we soms stapvoets rijden onder begeleiding van de politie omdat het water over de weg kolkt. De eerste mogelijkheid, Highway 73, blijkt ook al afgesloten te zijn, dus nog verder terug, bijna tot Punakaiki waar we 3 uur gelden vertrokken zijn. Daar kunnen we Highway 7 nemen die naar Christchurch gaat (maar daar wilde we pas de laatste dag zijn). Wel een mooie route door de bergen, langs rivieren en door kloven, maar het blijft maar regenen. Na ca 500 km komen we bij de oostkust en gaan naar Rangiora, we zijn daar om ca 18:30 dus dat valt niet tegen. We vinden een plek op Rangiora Holiday Park en gaan ons vanavond maar bezinnen op hoe nu verder. We zullen de route in tegengestelde richting moeten gaan volgen. En het blijft maar regenen, we hopen op beter….
Donderdag 3 jan: We gaan vandaag richting Mount Cook. In de vroege ochtend heeft het nog geregend maar als we opstaan is het zonnig en dat houden we de hele dag, wat een verschil met gisteren. We volgen de Inland Scenic Route 72 door de vallei met om je heen besneeuwde bergtoppen. Fraaie vergezichten. We komen tot Lake Tekapo, hoewel het nog vroeg is besluiten we hier te stoppen, omdat het hier zo mooi is. We zoeken eerst een plek op de enige camping hier Lake Tekapo Motels & Holiday Park. We hebben hier de laatste powerplek dus mazzel. Als we later op de dag hier terugkomen blijkt dat ook hier alles vol is, maar goed dat we eerst naar de camping zijn gegaan. We wandelen een uurtje langs het meer dat in het zonlicht prachtig blauw is met er omheen de besneeuwde bergtoppen. We gaan nog even naar het historische kerkje en duiken dan onder in de hotsprings waar we lekker een paar uurtjes relaxen in de bronnen van 36 – 40 graden. Word je lekker doezelig van en ik denk dat we vannacht wel goed zullen slapen. Morgen door naar Mount Cook, is nog maar een korte afstand en de weersverwachting is ook goed.
Vrijdag 4 jan: Opnieuw een prachtige zonnige dag, dat belooft wat bij Mount Cook. De weg er heen loopt grotendeels langs het Lake Pukaki, ook dit meer is mooi blauw en het uitzicht op de besneeuwde bergen wordt steeds mooier. In Mount Cook Village gaan we naar het Visitor Center om te kijken wat we zullen doen, het is pas 12 uur dus nog een hele middag te gaan. We besluiten de Glacier Explorer te doen, dat is een korte bustocht naar het begin van de track waar je de wandeling naar het Lake Tasman maakt en vervolgens ga je met een open bootje het meer op naar de Tasman Glacier. We gaan eerst de camper wegzetten op de camping en zijn dan, met een stevige pas en de nodige zweetdruppels, net op tijd terug bij het vertrekpunt. Mooie tocht, ijsbergen in het meer, blauw ijs en prachtige bergen die zich ook mooi weerspiegelen in het water en veel uitleg van onze gids. Na 3 uur kijken we terug op wederom een fijne ervaring. Het weer ziet er voor de komende dagen nog goed uit dus we bespreken voor morgen een helikoptervlucht. We moeten wel vroeg, om 9 uur, want er wordt in de loop van de dag meer wind verwacht en dan wordt er niet meer gevlogen. Of het lukt morgen is dus afwachten. De camping waar we verblijven is White Horse Hill Camping Area, midden tussen de bergtoppen, heel basic, geen elektra, geen warm water en geen douches. We moeten ons zelf registreren, maar dat kennen we nog van Canada. Heel centraal, daardoor volle bak, veel campers, backpackerbusjes en tenten.
Kortom: al veel gezien en meegemaakt op het Zuider Eiland. Groeten en tot de volgende keer,
Ad en Emile
Zaterdag 29 dec: Van Picton naar Nelson. We rijden over de Queen Charlotte Drive naar Havelock. Een smalle, bochtige weg langs de fjorden en baaien. Mooie vergezichten dus en onderweg strekken we even de benen op een van de vele tracks die uitgezet zijn. Vanaf Havelock maken we een ommetje door de wijngaarden in deze omgeving. Het zijn er tig, allemaal te bezoeken, maar dan kun je beter een tour doen. In Nelson even bij het informatiecentrum folders van Abel Tasman National Park halen en dan naar de camping. De camping die we uitgezocht hadden ligt heel mooi, maar is helaas gesloten, er is een tienerfeest en we kunnen niet aantonen dat we onder 23 zijn. We komen terecht op Tahuna Beach Holiday Park, erg groot en druk, maar het is maar voor een nacht en we kunnen nog wel even naar het strand. We proberen in Abel Tasman NP een camping te boeken, maar bijna alles is vol, maar in Marahau kunnen we terecht als we ook daar de watertaxi boeken. Dat doen we dus maar. Even later gaat het regenen en hard waaien en het blijft de hele nacht gieten, we hopen maar op beter weer.
Zondag 30 dec: In de morgen regent het nog maar als we goed en wel op weg zijn knapt het weer op en komt de zon steeds meer te voorschijn. De camping Beach Camp in Marahau blijkt een mooie camping te zijn. Dicht bij het strand en goede voorzieningen. We boeken voor morgen de tocht met de watertaxi het park in en gaan op pad op de Abel Tasman Coast track die langs de kust loopt. We lopen een uurtje en op een mooi strandje brengen we de middag door, een privéstrand, niemand te zien verder. Omdat het eb is kunnen we door de lagune teruglopen. We kijken nog een tijdje naar de aankomst van de watertaxi’s. Een leuk gezicht, de boot vaart de trailer op en meteen vertrekt de trekker met boot en al. Morgen gaan we het zelf live beleven. Voor vandaag houden we het verder op een lekker biertje bij het biercafé (of 2) op het terras met uitzicht op het azuurblauwe water.
Maandag 31 dec: Oud Jaar in korte broek, vreemd idee, maar best wel lekker. Vandaag een mooie dag met veel zon en lekkere temperatuur. Tegenover de ingang van de camping stappen we in de boot op de aanhanger en die rijdt met ons naar de waterkant en achteruit gaan we het water in. We hebben de Absolute Abel Tasman geboekt, dat houdt in dat we met de watertaxi helemaal naar het bovenste deel van het park varen. Onderweg houden we halt bij een aantal interessante punten: Split Apple Rock, Tonga Island met de zeehonden kolonie en in de baaien. We zien nog een paar blauwe pinguïns, deze zijn erg schuw en zodra de boot stopt duiken ze onder. Op de terugweg worden we aan land gezet in Bark Bay. Daar vandaan lopen we naar Achorage een onderdeel van de Coat Track van ruim 12 km, ca 4 uur lopen. Een mooie tocht met prachtige uitzichten op de kustlijn en de baaien, grotendeels ook in de schaduw van de bomen, dus geen last van warmte, het is ideaal wandelweer. Bij Anchorage aangekomen hebben we nog een uurtje de tijd om lekker op het strand te blijven voordat we met de watertaxi weer opgepikt worden. Dat was echt genieten, met uiteraard na afloop weer een biertje (of 3) in het biercafé. Terwijl jullie nog aan de lunch zaten van oudjaar gingen wij soepeltjes over naar 2013 met bubbeltjes op het strand. En ook nog een paar vuurpijlen om ons heen. Ik denk wel dat wij vroeger op bed lagen dan de meeste van jullie.
Dinsdag 1 jan: Het is nog steeds zonnig en we ontbijten buiten. Om 10 uur gaan we op route en we zien wel hoever we komen. De bedoeling is van Marahau naar Greymouth. De weg volgt de loop van de Motueka rivier en is dus lekker bochtig, maar dat levert wel heel mooie plaatjes op. Het landschap is erg afwisselend, soms bergachtig, dan weer heuvelland en soms bijna vlak. Grazende koeien en schapen, wijngaarden, fruitbomen en hopplantages, hoe idyllisch wil je het hebben op nieuwjaarsdag. Bij Kohatu gaan we Highway 6 op en deze volgt de loop van de Buller River door een mooie kloof. Helaas gaat het weer regenen maar we zitten dan ook in het natste deel van NZ. We maken een uitstapje naar de zeehondenkolonie van Cape Foulwind, gelukkig is het dan even droog. Er zijn veel jonge zeehondjes, leuk om te zien en het is een mooie plek met hoge golven tegen de rotswanden. We komen tot Punakaiki en gaan eerst even naar de Pancake Rocks, de bekende gelaagde rotsen. Mooie formaties en hoewel het hoog getijde al weer een paar uur gelden is zien we toch nog wel een paar actieve blowholes, waar de hoge golven de rotsen indringen en door de gaten en scheuren mooie fonteinen doen ontstaan. We gaan naar Punakaiki Beach Camp, de enige camping hier, geen powerplek meer maar voor 1 nacht overleven we dat wel. De camping is pal aan zee, maar het weer is er niet naar om daar lang te verblijven, het gaat weer regenen.
Woensdag 2 jan: It rains cats and dogs oftewel hondenweer. Veel regen en wind in de nacht en het houdt maar niet op. We willen vandaag naar Franz Jozef Glacier om daar morgen een helikoptervlucht te maken dus gaan we vroeg op pad. Maar……Net voorbij Hokitika bij Ross worden we staande gehouden door de brandweer. De weg is gesloten omdat door de hevige regenval een brug over een rivier is weggeslagen door het woeste water. Dit kan dagen duren, onbekend hoe lang. En deze weg de Highway 6 is de enige route aan de westkust naar het zuiden, er is geen alternatief. En dat op ca 1 uur afstand van Franz Jozef. We moeten dus terug om ergens NZ door te steken naar de oostkust. Op de terugweg zien we al ondergelopen huizen en moeten we soms stapvoets rijden onder begeleiding van de politie omdat het water over de weg kolkt. De eerste mogelijkheid, Highway 73, blijkt ook al afgesloten te zijn, dus nog verder terug, bijna tot Punakaiki waar we 3 uur gelden vertrokken zijn. Daar kunnen we Highway 7 nemen die naar Christchurch gaat (maar daar wilde we pas de laatste dag zijn). Wel een mooie route door de bergen, langs rivieren en door kloven, maar het blijft maar regenen. Na ca 500 km komen we bij de oostkust en gaan naar Rangiora, we zijn daar om ca 18:30 dus dat valt niet tegen. We vinden een plek op Rangiora Holiday Park en gaan ons vanavond maar bezinnen op hoe nu verder. We zullen de route in tegengestelde richting moeten gaan volgen. En het blijft maar regenen, we hopen op beter….
Donderdag 3 jan: We gaan vandaag richting Mount Cook. In de vroege ochtend heeft het nog geregend maar als we opstaan is het zonnig en dat houden we de hele dag, wat een verschil met gisteren. We volgen de Inland Scenic Route 72 door de vallei met om je heen besneeuwde bergtoppen. Fraaie vergezichten. We komen tot Lake Tekapo, hoewel het nog vroeg is besluiten we hier te stoppen, omdat het hier zo mooi is. We zoeken eerst een plek op de enige camping hier Lake Tekapo Motels & Holiday Park. We hebben hier de laatste powerplek dus mazzel. Als we later op de dag hier terugkomen blijkt dat ook hier alles vol is, maar goed dat we eerst naar de camping zijn gegaan. We wandelen een uurtje langs het meer dat in het zonlicht prachtig blauw is met er omheen de besneeuwde bergtoppen. We gaan nog even naar het historische kerkje en duiken dan onder in de hotsprings waar we lekker een paar uurtjes relaxen in de bronnen van 36 – 40 graden. Word je lekker doezelig van en ik denk dat we vannacht wel goed zullen slapen. Morgen door naar Mount Cook, is nog maar een korte afstand en de weersverwachting is ook goed.
Vrijdag 4 jan: Opnieuw een prachtige zonnige dag, dat belooft wat bij Mount Cook. De weg er heen loopt grotendeels langs het Lake Pukaki, ook dit meer is mooi blauw en het uitzicht op de besneeuwde bergen wordt steeds mooier. In Mount Cook Village gaan we naar het Visitor Center om te kijken wat we zullen doen, het is pas 12 uur dus nog een hele middag te gaan. We besluiten de Glacier Explorer te doen, dat is een korte bustocht naar het begin van de track waar je de wandeling naar het Lake Tasman maakt en vervolgens ga je met een open bootje het meer op naar de Tasman Glacier. We gaan eerst de camper wegzetten op de camping en zijn dan, met een stevige pas en de nodige zweetdruppels, net op tijd terug bij het vertrekpunt. Mooie tocht, ijsbergen in het meer, blauw ijs en prachtige bergen die zich ook mooi weerspiegelen in het water en veel uitleg van onze gids. Na 3 uur kijken we terug op wederom een fijne ervaring. Het weer ziet er voor de komende dagen nog goed uit dus we bespreken voor morgen een helikoptervlucht. We moeten wel vroeg, om 9 uur, want er wordt in de loop van de dag meer wind verwacht en dan wordt er niet meer gevlogen. Of het lukt morgen is dus afwachten. De camping waar we verblijven is White Horse Hill Camping Area, midden tussen de bergtoppen, heel basic, geen elektra, geen warm water en geen douches. We moeten ons zelf registreren, maar dat kennen we nog van Canada. Heel centraal, daardoor volle bak, veel campers, backpackerbusjes en tenten.
Kortom: al veel gezien en meegemaakt op het Zuider Eiland. Groeten en tot de volgende keer,
Ad en Emile
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
